Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.
Polityka Prywatności    Informacja o przetwarzaniu danych osobowych    AKCEPTUJĘ
MZD logo Muzeum Ziemiaństwa w Dobrzycy

 

 

STRONA GŁÓWNA

DZIAŁALNOŚĆ POLITYCZNA, SPOŁECZNA I GOSPODARCZA


POWRÓT

 

PRASA ZIEMIAŃSKA


Dział w trakcie uzupełniania.

POWRÓT

 

ORGANIZACJE ZIEMIAŃSKIE


Centralne Towarzystwo Gospodarcze (1861-1926)

W inspirowaniu i popieraniu różnorodnych przedsięwzięć społeczno-gospodarczych podejmowanych przez ziemian w okresie zaborów wielką rolę odgrywały ziemiańskie organizacje rolnicze – wystarczy tu wspomnieć słynne Towarzystwo Rolnicze działające w Królestwie Polskim, Galicyjskie Towarzystwo Gospodarskie i Towarzystwo Rolnicze Krakowskie w Galicji czy Centralne Towarzystwo Gospodarcze w Poznańskiem. Warto w tym miejscu nieco uwagi poświęcić ostatniej z wymienionych organizacji, której znaczenie dla ziemian polskich zaboru pruskiego, dla których stanowiło ono główny ośrodek wymiany myśli i kształtowania postępu gospodarczego, trudno wręcz przecenić.

WIĘCEJ



Towarzystwo Ziemianek Wielkopolskich

Pierwsza organizacja kobieca powstała na ziemiach lubelskich – we wsi Kluczkowice, gdzie Maria z Jarocińskich Kleniewska utworzyła w 1895 r. koło ziemianek mieszkających w okolicy. Poprzez kontakty z Warszawą, Krakowem i Poznaniem, gdzie organizowała zjazdy o tematyce pracy narodowo-kulturalnej, doprowadziła do założenia Zjednoczonego Koła Ziemianek w zaborze rosyjskim. Statut koła został zatwierdzony przez władze w marcu 1906 r. Powstała „pierwsza  nowocześnie pojęta kobieca organizacja społeczno-zawodowa w Polsce, a pierwsza organizacja kobieco-rolna nowego typu na świecie”

WIĘCEJ



POWRÓT

 

W KRĘGU POLITYKI


Rola i znaczenie szlachty i ziemiaństwa wielkopolskiego w ruchach narodowo-wyzwoleńczych i działalności społecznej 1794-1945

Wielkopolska znajdowała się przez przeszło 120 lat pod zaborem pruskim, stanowiąc tzw. Kresy Wschodnie państwa niemieckiego. Ewolucja tej klasy społecznej przebiegała od feudalnej szlachty, broniącej sarmackiej „złotej wolności szlacheckiej” i liberum veto, do państwowo uświadomionych obywateli ziemskich, nowoczesnych rolników funkcjonujących w ramach stosunków kapitalistycznych, dążących do osiągnięcia jak największego zysku ze swego majątku ziemskiego, wyborców (walmanów), jak też reprezentantów całego społeczeństwa w sejmie czy parlamencie pruskim, a od 1918 r. – polskim.

WIĘCEJ



POWRÓT

 

POSTACIE


HRABINA MARIANNA Z CIECIERSKICH SKÓRZEWSKA (1741-1773) - Słynna Osiemnastowieczna Sawantka

Teściowa Augustyna Gorzeńskiego, właściciciela pałacu w Dobrzycy, matka jego żony Aleksandry. Córka podczaszego podlaskiego Józefa Ciecierskiego h Rawicz i Anny Malechowskiej – właścicieli Margonina, gdzie Marianna przyszła na świat wraz ze swoim licznym rodzeństwem[1]. Po śmierci ojca w 1744 r. Marianna została jedyną spadkobierczynią dóbr margonińskich i łabiszyńskich, w skład których wchodził ówczesny Piłatów, czyli Lubostroń. Pobierała nauki u karmelitów w Kcyni, następnie natomiast w Warszawie w klasztorze swojej ciotki - sakramentki i wuja należącego do jezuitów.

WIĘCEJ



JANINA CZARNECKA (1902-1978) - Łączniczka Antykomunistycznego Podziemia

Najmłodsza córka Józefa Czarneckiego (1857-1922) i jego żony Stanisławy z Lipskich (1863-1948), ukończyła gimnazjum w Poznaniu i potem do 1939 r. mieszkała w dobrzyckim pałacu, prowadząc bratu Stefanowi (1893-1945) gospodarstwo domowe. W okresie okupacji dzięki ostrzeżeniu znajomego ziemianina niemieckiego, wówczas oficera Wehrmachtu, uniknęła aresztowania, a następnie pracowała jako urzędniczka w Warszawie. Przed powstaniem udała się wraz z bratem Stefanem do Nowego Miasta nad Pilicą, powracając do Warszawy dopiero po aresztowaniu przez NKWD w styczniu 1945 r. W okresie powojennym, dzięki bardzo dobrej znajomości języków i znajomości z konsulem belgiskim Eduardo Giacominim znalazła pracę w ambasadzie szwedzkiej.

WIĘCEJ



TYTUS DZIAŁYŃSKI (1797-1861) - arystokrata, ziemianin, działacz polityczny, mecenas sztuki, wydawca źródeł historycznych

TYTUS DZIAŁYŃSKI urodził się w Poznaniu, 24 XII 1797 r., jako syn Ksawerego Działyńskiego h. Ogończyk i Justyny z Dzieduszyckich h. Sas. Jego ojciec - poseł na Sejm Czteroletni, zastępca konsyliarza w Najwyższej Radzie w okresie powstania kościuszkowskiego, gdy  powrócił z legionów Dąbrowskiego, osiadł w majątku w Konarzewie, ożenił się i gospodarował na ziemi ojców. Tam wychowywał się Tytus, najpierw pod okiem byłego jezuity, Miszewskiego, znawcy literatury starożytnej, który wpoił w niego zamiłowanie do klasyków łacińskich i greckich. W latach 1807-1812 kształcił się w naukach humanistycznych w Berlinie i w Paryżu.

WIĘCEJ



IGNACY DZIAŁYŃSKI (1754-1797) - arystokrata, poseł na Sejm Czteroletni, generał z czasów powstania kościuszkowskiego, działacz polityczny

Ród Działyńskich, znakomity dawnością pochodzenia i zasługami oddanymi krajowi i Kościołowi, sięga swymi korzeniami czasów średniowiecza. W 1. połowie XV wieku odłączył się od rodziny Ogończyków Kościeleckich (którzy pozostali na gnieździe rodowym w Kościelcu pod Inowrocławiem) i przybrał swe nazwisko od obranej siedziby na zamku w Działyniu, w ziemi dobrzyńskiej. Dwaj bracia pieczętujący się herbem Ogończyk, Janusz z Kutna i Skępego (zm. 1426), ożeniwszy się z jedyną dziedziczką Kościelca, Dobrochną z rodu Leszczyców, dał początek linii kościeleckiej rodu Ogończyków, a Piotr, dziedzic Działynia, stał się protoplastą rodu Działyńskich....

WIĘCEJ



KSAWERY DZIAŁYŃSKI (1756-1819) - arystokrata, senator-wojewoda Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, poseł na Sejm Czteroletni, działacz polityczny

Ksawery Działyński (1756-1819) był o dwa lata młodszym bratem Ignacego. Urodził się 24 X 1756 r., także w majątku w Konarzewie. Wraz z bratem odziedziczył Pakość z przyległościami.  Wychowywany był od 3-go roku życia przez ojczyma Władysława Gurowskiego. Uczył się w szkołach jezuickich w Poznaniu i Warszawie, a następnie studiował zagranicą. W 1782 r. posłował na sejm z Poznańskiego, potem także w 1786 i w 1788 r. na Sejm Czteroletni z Poznańskiego i Wschowskiego. W międzyczasie otrzymał od króla Order św. Stanisława...

WIĘCEJ



DEZYDERY CHŁAPOWSKI (1788-1879) - generał i rolnik, działacz gospodarczy, prekursor pracy organicznej i rolnictwa ekologicznego, nauczyciel młodego pokolenia rolników

Dezydery Chłapowski urodził się 23 V 1788 r. w Turwi, w rodzinie starosty kościańskiego Józefa Chłapowskiego h. Dryja i Urszuli z Moszczeńskich. Pierwsze nauki pobierał w domu rodzinnym. Jego guwernerem był Francuz ksiądz Steinhoff. Naukę kontynuował w kolegium pijarów w Rydzynie, a następnie na francuskiej pensji w Berlinie. Jako czternastoletni kornet rozpoczął służbę wojskową w Pułku Dragonów Pruskich generała Bruesewitza w Wielkopolsce. Uczył się równolegle w Instytucie Oficerów Inspekcji Berlińskiej, który ukończył w 1805 r. w stopniu porucznika.

WIĘCEJ



ANDRZEJ NIEGOLEWSKI (1787-1857) - uczestnik wojen napoleońskich, pułkownik Wojska Polskiego, działacz społeczny, ziemianin

Andrzej Marcin Niegolewski urodził się jako syn Felicjana Niegolewskiego h. Grzymała, stolnika wschowskiego i jego zony Magdaleny z Potockich h. Szeliga, w dniu 12 XI 1787 r. w Bytyniu koło Szamotuł. W Bytyniu otrzymał staranne domowe wykształcenie. 10 XI 1806 r. w Poznaniu wstąpił do szwadronu gwardii honorowej Napoleona. Po niedługim czasie, 5 I 1807 r. znalazł się w 5. Pułku Jazdy Polskiej. Awansował na podporucznika, później na porucznika. Walczył pod Eylau, Friedlandem, Tczewem i Gdańskiem. W 1807 r. znalazł się w szeregach Gwardii Lekkiej Konnej. Razem z nią odbył kampanię w Hiszpanii. Wziął udział w słynnej szarży pod Somosierrą 30 XI 1808 r., szczytem Guadarramy, który bronił dostępu do stolicy...

WIĘCEJ



FACEBOOK INSTAGRAM YOUTUBE TWITTER WCAG

Bądź na bieżąco

NEWSLETTER