Dekoracja malarska sali wykonana została w latach 1800–1801 przez Antoniego Smuglewicza. Na dekorację malarską sali składają się ornamenty złożone z gałązek dębu, makówek, laurowych wieńców (kojarzących się z symbolem łaskawości), kołczany, akantowe wici, wazy, rozety, muszlowe sklepienie piecowej wnęki oraz egipski fantastyczny pejzaż na ścianie południowej.
Pejzaż w sali został zamalowany pomiędzy w II poł. XIX w. Polichromie były kilkakrotnie przemalowywane w ciągu XIX w. Kolejne warstwy przemalowań zakładano jedne na drugich bez naruszania warstw oryginalnych. Prawdopodobnie pod koniec XIX w. sala została podzielona wtórnie na dwa pomieszczenia.
Malowidła ścienne restaurowane były między innymi przez Ignacego Wrembla z Poznania w 1927 r. oraz Wacława Taranczewskiego w 1938 r. Ze względu na nieumiejętne ich wykonanie oryginalne polichromie w znacznym stopniu zatraciły swój pierwotny charakter. W latach 1952–1958 prowadzone były prace konserwatorskie przez Pracownie Konserwacji Zabytków z Torunia. Został wówczas odsłonięty pejzaż, który poddano konserwacji tak jak pozostałą dekorację sali. Ponowną konserwację i restaurację malowideł ściennych wykonano w 2003 r. W trakcie prac odkryto zamurowane palenisko kominka. Zachowały się ślady zamontowanej niegdyś obudowy.