W roku ubiegłym Muzeum Ziemiaństwa w Dobrzycy zapoczątkowało cykl jesiennych wystaw czasowych, w ramach których prezentowane są mało znane, a interesujące kolekcje malarstwa pochodzące ze zbiorów prywatnych. Otwierała go wystawa prac z kolekcji p. Grzegorza Kudelskiego – gromadzonego przez wiele lat największego w Polsce zbioru wyróżniających się walorami malarskimi obrazów niezwykle popularnego niegdyś, a zapomnianego obecnie pejzażysty Sotera Jaxy-Małachowskiego.
Z równie wielką pasją, zaangażowaniem i konsekwencją tworzona była eksponowana na tegorocznej wystawie imponująca kolekcja malarstwa z czasów Młodej Polski. Jej pragnący zachować anonimowość właściciel udostępni kilkadziesiąt prac powstałych w niezwykle bogatym i różnorodnym artystycznie ćwierćwieczu zapoczątkowanym wystawą Józefa Pankiewicza i Władysława Podkowińskiego w warszawskim salonie Aleksandra Krywulta w 1890 r. a zakończonym wybuchem I wojny światowej w 1914 r. Wśród przeszło trzydziestu autorów prezentowanych w dobrzyckim pałacu obrazów i pasteli znaleźć można nie tylko najwybitniejszych twórców epoki, dziś powszechnie z nią kojarzonych, ale i wiele nazwisk mniej znanych, później zapomnianych, lub takich, dla których okres młodopolski był tylko jednym z etapów twórczości.
Co równie ważne, eksponowana kolekcja oferuje ciekawą, a rzadko spotykaną możliwość przekrojowego spojrzenia na najbardziej charakterystyczne dla sztuki Młodej Polski zjawiska, tematy i motywy. Ich ukazanie – na przykładzie prac innych niż powszechnie znane, które możemy oglądać na kartach książek czy w zbiorach najważniejszych polskich muzeów – to niezwykle interesująca próba refleksji nad fenomenem tej niezwykle ważnej dla kultury polskiej, a zarazem wciąż intrygującej i fascynującej epoki.
Olga Boznańska, Martwa natura z lalką, 1918 r.
Vlastimil Hofmann, Faun i dziewczyna z królikiem, 1924 r. (?)
Julian Fałat, Zakole rzeki zimą, 1907 r.